Pure liefde

Vanaf het moment van de conceptie zijn  we verbonden met onze ouders. En de moeder in het bijzonder. De navelstreng zorgt niet enkele voor voeding maar een diepere verbinding waarin de hechting zich reeds ontwikkeld. Vanaf het moment dat je kind geboren wordt herken je dat gevoel: “niets doet er toe, gewoon je kind in je armen nemen en de pure liefde ervaren”. Die pure liefde staat wel eens voor de levensenergie van het kind en jezelf? Houden van je kind is niet alleen simpelweg zeggen: Ik hou van je. Maar ook de oprechte aandacht schenken die elk kind op een unieke manier nodig heeft.

Dit kan gaan van luisteren, praten, spelen, beloftes nakomen,  aandacht schenken aan hun fantasieën, hun creaties, ruimte geven voor hun emoties, de boodschappen die ze uit een liefdevolle manier naar ons als ouder toe brengen, laat een kind kind zijn,….  . Als ouder slagen we er niet vaak in omdat wij gaan opvoeden vanuit bepaalde patronen die wij hebben meegekregen. En vervormen we de levensenergie die er bij elk wezen stroomt. Vooral door te leven volgens de normen en waarden die wij voor ogen hebben als “het best” voor ons kind. Echter is pure liefde ons trachten af te stemmen op de bron van het kind. Welke behoeftes heeft ons kind nodig om gevoed te worden naar de persoon die het universum voorziet. Kinderen worden daaruit zelden opgevoed vanuit de kern, vanuit liefde.

Vaak wordt er voor kinderen gekozen om invulling te geven aan een leegte die ontstaan is. Men mist iets in het leven, meestal heeft dit te maken met een te kort aan eigen liefde en zoeken wij de afhankelijk op. Die leegte zal door onze kinderen worden weerspiegeld, en vraagt het om deze boodschappen en uitdaging aan te gaan en om deze te transformeren. Deze aandacht naar onszelf  geeft meer ruimte om pure liefde te laten stromen.  Zowel bij onszelf als bij onze kinderen. Echter gaan we snel onze kinderen veroordelen op hun boodschappen. Het lijkt wel of we afgestompt zijn op ons eigen natuur en als robotten in een gekke menigte rond rennen. Om als maar de economische belangen behartigen.  Kinderen krijgen daardoor niet wat ze nodig hebben en zo worden zij de dupe van het egoïsme van de ouders.