Rouwverwerking

Als we spreken over rouwen, denken we snel aan de pijn dat rond verlies hangt. Verlies kan vrij breed zijn. Het loslaten van iemand of een voorwerp dat ons dierbaar is. Ons favoriet huisdier, knuffel of een speelgoedje. Van een persoon waar ons hart mee is verbonden door sterfte of scheiding.

Vooral dat laatste heeft natuurlijk een enorme impact op het leven van het kind. Kinderen gaan anders om met rouwen dan wij gewend zijn. Zij verwerken rouwen in stukjes, momenten van groots verdriet afwisselend met momenten van speelsheid. Ze uiten hun emoties nogal eens op een andere manier. En dat is voor ons als volwassenen niet altijd makkelijk om te begrijpen.

In sommige situaties sluiten kinderen zich af om de ouder te beschermen. Zo zien ze bijvoorbeeld dat mama heel verdrietig is en gaan ze hun eigen verdriet onderdrukken om hun mama te beschermen. Omdat het verdriet als beangstigend ervaren kan worden door het kind. Het mag niet de indruk krijgen dat de ouder het verdriet niet aankan.

Door de emoties te onderdrukken of te verbergen schept het kind de indruk dat ze heel goed kan omgaan met verdriet. Deze onderdrukking van gevoelens kan zich later uiten door ongewenst gedrag of fysieke problemen bij het kind: concentratiestoornissen, nachtmerries, bedplassen, verslaving, ….
Door het niet tonen van ons verdriet, om ons kind niet te belasten. Leren we het kind ook aan om gevoelens geen ruimte te geven.  Ongeacht de leeftijd: een baby, peuter, kleuter ervaart de emoties van zijn ouders. Ze voelen meteen als ouders het moeilijk hebben en gaan hierop reageren met een bepaald gedrag. Zo zullen kleuters meer vragen gaan stellen: bijvoorbeeld: wat is dat doodgaan, waar is de hemel. Op latere leeftijd gaan kinderen medereageren in functie van de buitenwereld. Wat wordt er van mij verwacht hoe ik reageer!

Het is belangrijk voor kinderen dat ze begrepen worden en kunnen teruggrijpen naar een aandenken richting het verlies. Bijvoorbeeld papa is een sterretje geworden, of een boom neemt zijn plaats in als symbool, een knutselwerkje voor het graf. Dit geeft de nodige ruimte en rust om samen doorheen het verwerkingsproces te gaan.

Wanneer ouders uit elkaar gaan, kan het kind of de ouder hier emotioneel mee in de knoop liggen. En rouwen om het gemis van de andere persoon en de vertrouwde omgeving waarin het kind zijn veiligheid vond. Het is dan van uiterste belang voor het kind dat wij als ouders niet in strijd gaan met elkaar. Maar dat elke ouder zijn ruimte in de belevingswereld van het kind mag hebben. Want deze draagt nog steeds bijdragen mee aan de opvoeding van het kind, ook al strookt het niet met elkaars visie. Het kind mag het vertrouwen in liefde niet verliezen.